By BB eill

“อย่ามาหื่นหว่ะ”

“ทำเป็นห้ามกู มึงเตรียมพร้อมแล้วไม่ใช่เหรอ” เซฮุนดักคอ ลูบไล้ไปตามเอวคอดไม่ต่างจากผู้หญิงของลู่หาน

“สงสารหมามันหรอก” ลู่หานขยับนอนหงายเซฮุนก็ขึ้นคล่อมทันที ก่อนจะใช้แขนแข็งแกร่งโอบล้อมหัวทุยๆเอาไว้เพื่อจะได้ใกล้ชิดใบหน้าสวยมากขึ้น

 “ขอบคุณครับ” เซฮุนก้มลงไปประทับจูบหวานเป็นรางวัลหนึ่งที

            เขารู้สึกดีมากจริงๆที่เห็นอีกคนใส่ใจเรื่องความต้องการของเขา ยอมรับว่าอยากได้แต่ไม่กล้าพอที่จะร้องขอเพราะคิดว่าไม่ต้องการบังคับจิตใจ อีกอย่างเขาก็ยังไม่มีสถานะที่ชัดเจนมอบให้ลู่หานเป็นเครื่องยืนยันความสัมพันธ์.....การผูกมัดอีกคนไว้ด้วยเซ็กส์จึงไม่มีอยู่ในหัว

อันที่จริงเซฮุนไม่อยากเอาเปรียบความรักที่ลู่หานมีให้ต่างหาก

 เพราะฉะนั้น วันนี้ร่างเล็กยอมให้เขาโดยไม่เกี่ยงงอนหัวใจลูกผู้ชายก็ตื้นตันเหลือเกิน

“มึงจะเอาจริงอ่ะ” ลู่หานถามเมื่อเซฮุนเริ่มจูบเลื้อยไปตามซอกคอ แต่ก็ยอมผงกหัวขึ้นมาตอบ

“อืม”

“ล็อคห้องยัง”

“เรียบร้อย”

“ไฟหล่ะ”

“ไม่ต้องปิด”

“คือ เพิ่งสามทุ่มเอง ไว้ดึกกว่านี้อีกนิดเนอะ”

“ตอนนี้แหละกำลังดี”

“แล้ว......”

“ลู่หาน”

“กูกลัวอ่ะ” สารภาพในที่สุด แม้ว่าลู่หานจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้สำหรับเหตุการณ์ต่อจากนี้มาค่อนข้างดี แต่พอถึงเวลาจริงร่างเล็กก็อดกลัวไม่ได้ ตอนที่เขาเข้าไปดูกระทู้เรื่องพวกนี้ในอินเตอร์เน็ตมีแต่คนบอกว่าครั้งแรกมันมักจะเจ็บมากนี่นา

“จะทำเบาๆ สัญญาเลย” ไม่รอคำตอบ เซฮุนก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากอิ่มที่ครั้งนี้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ลิ้นเล็กๆของลู่หานเคลื่อนไหวไปตามการชักนำของร่างสูง จนกระทั่งจูบหวาบหวามร้อนแรงขึ้นตามอารมณ์รักที่พุ่งทะยานขึ้นเรื่อยๆ มือเล็กสอดไปตามเส้นผมนุ่มของร่างสูง ขยำบ้างดึงบ้างอย่างเสียวกระสันยามที่เซฮุนระดมจูบไปตามไห้ปลาร้าขาวผ่อง ระเรื่อยลงมาตามรังดุมที่ถูกปลดออกที่ละเม็ดจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่ซุกซ่อนอยู่

“แขนไปโดนไรมา” เซฮุนถามพลางใช้มือไล้ไปตามรอยเขียวช้ำแผ่วเบา

“พวกไอ้เจสอ่ะ” เลือกใส่เสื้อแขนยาวตลอดเพราะไม่อยากให้คิดมาก แต่ไหนๆก็ไม่ทันแล้วเลยฟ้องเสียชุดใหญ่ “มันบีบแขนกูแรงมากเลยนะ บีบคนละข้างเลยด้วย เจ็บอ่ะ” ลงท้ายด้วยการออดอ้อนซุกไปกับแผงอกของร่างสูง

“โอ๋ๆ” ลูบหัวทุยปลอบประโลม ริมฝีปากบางเฉียบเริ่มจูบใหม่อีกครั้งตรงรอยฟกช้ำ เรื่อยมาหน้าท้องแบนราบของลู่หาน ก่อนจะใช้ลิ้นวนอ้อยอิ่งอยู่ที่แอ่งสะดือบุ๋มระหว่างที่ปลดพันธนาการสองชิ้นสุดท้ายออกไปพร้อมกัน

ลู่หานหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เขินอายที่ต้องไร้เสื้อผ้าต่อหน้าเซฮุนที่จ้องมองอย่างเอาเป็นเอาตาย!!!

“ขาวจังวะ” เอ่ยปากชมแล้วก็ถอยออกมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองจนเหลือแต่หุ่นยั่วน้ำลาย ยิ่งทำให้ลู่หานรีบคว้าหมอนมาปิดภาพบาดตาตรงหน้า ตอนแรกอายเซฮุนแต่ตอนนี้อายน้องมันอ่ะ ไม่รู้จะใหญ่ไปไหน

“อายไร ของมึงก็มี” เซฮุนคว้าตัวตนของลู่หานมารูดขึ้นลงเบาๆ “แข็งเหมือนกันด้วย”

“อ๊ะ!” ร่างเล็กกัดปากกลั้นเสียงคราง ไม่รู้ตัวว่ากิริยาแบบนี้มันเซ็กซี่เสียจนคนบนร่างเผลอเลียริมฝีที่ปากแห้งผาก อยากจะเข้าไปในตัวลู่หานให้รู้แล้วรู้รอด

เซฮุนขยับมือเร็วขึ้นจนลู่หานบิดตัวด้วยความเสียว มือเล็กที่ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน เลื่อนมาบดขยี้ตุ่มไตตรงหน้าอกล่อใจอย่างช่วยไม่ได้ ร่างสูงก้มลงไปใช้ลิ้นเลียเม็ดองุ่นเล็กๆอีกข้างที่ว่าง จนมันตื่นตัวแข็งเป็นไต จากนั้นก็กัดแล้วดึงขึ้นก่อนจะปล่อยให้มันหล่นไปใหม่

“ลืมตาดิ” สั่งแล้วก็คุกเข่าคร่อมเรียวขาสวย จับแท่งร้อนของตัวเองและร่างบางให้สัมผัสกัน ฝ่ามือใหญ่บีบนวดมันเบาๆ ไม่ลืมปาดน้ำที่ไหลเยิ้มตรงส่วนปลายมาถูกตามตัวตนของทั้งคู่จนฉ่ำเยิ้ม

เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาสบตากลมโตของลูกกวางที่มองเขาอย่างสงสัย แค่นี้ร่างเล็กก็อายจะแย่อยู่แล้วยังต้องให้ลืมตามองอะไรอีก

แล้วลู่หานก็เข้าใจ เมื่อสุดหล่อตรงหน้าก้มลงไปใกล้ตำแหน่งที่เขาหวงแหนนักหนา สายตายังไม่ยอมละจากกัน ลู่หานตกตะลึงแต่เซฮุนกลับยิ้มกว้างอย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน

เซฮุนประคองตัวตนของลู่หานด้วยมือเพียงข้างเดียว จากนั้นก็ค่อยๆ จูบซับน้ำใสที่เอ่อล้นอยู่ตรงส่วนปลาย ไม่นานลูห่านน้อยก็หายวับเข้าปากของร่างสูง

เป็นภาพที่โคตรจะเสียว!!!

เซฮุนใช้ริมฝีปากบางครอบครองตัวตนของร่างเล็กอย่างไม่นึกรังเกียจ ลิ้นหยาบเลียวนรอบรอยหยักครั้งแล้วครั้งเล่า ลู่หานเผลอจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวซ่าน แต่ก็ไม่ยอมปล่อยเสียงครางให้หลุดลอด

ลู่หานบิดเกร็งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะถึงฝัง กลัวเหลือเกินว่าเซฮุนจะแกล้งหยุดกลางคันให้ทรมานเล่น แต่เซฮุนกลับโยกหัวขึ้นลงเรื่อยๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จนกระทั่งเป็นลู่หานเองที่ทนไม่ไหว ปลดปล่อยภายในปากบางอย่างห้ามไม่อยู่!!!

“มึง ไม่รังเกียจกูเหรอ” น้ำเสียงติดจะสั่นเพราะเพิ่งเสร็จไปหมาดๆ เขาเห็นเซฮุนกลืนน้ำของเขาเหมือนไม่รู้สึกอะไรก็เลยถาม

“แล้วมึงรังเกียจกูหรือเปล่าหล่ะ”

“ไม่!!!”

“ก็แค่นั้น” เซฮุนยักไหล่ บีบเอวคอดเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย ต่อจากนี้คือของจริงแล้วนั่นเอง

“กูทำให้ไหม” ลู่หานอาสาอย่างใจป้ำ เขาแค่อยากทำให้เซฮุนบาง แต่เซฮุนกลับปฏิเสธ

“ครั้งหน้าเหอะ ตอนนี้น่าจะไม่ไหว” เซฮุนคว้ามือเล็กของลู่หานให้ทาบไปกับตัวตนอุ่นร้อนของตัวเอง บ่งบอกว่าอยากทำมากแค่ไหน เล่นเอาลู่หานหน้าขึ้นสี รีบเปลี่ยนท่าหันหนีทันที

“ทำอะไร” เซฮุนถามเมื่อเห็นท่าทางของลู่หาน ร่างเล็กคลุกเข่าบนเตียงเผยให้เห็นช่องทางสีหวาน สองมือเกาะหัวเตียงไว้แน่น

“มึงรีบไม่ใช่ไง”

“นอนหงายก็ได้ป๊ะ” เซฮุนล้อขำๆ แต่ก็ยอมขึ้นไปทาบทับแต่โดยดี

            นิ้วเรียววนรอบช่องทางด้านหลัง กดย้ำกระตุ้นอารมณ์ของลู่หานให้หลงวนอยู่ในพายุที่เซฮุนกำลังจะสร้างขึ้น ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปช้าๆ รอจนความตอดรัดด้านในปรับตัวก็ขยับเข้าออก  จากช้าเป็นเร็วแล้วสลับกันอยู่อย่างนี้

“อ๊ะ!” ลู่หานอุทาน เมื่อเซฮุนเพิ่มนิ้วโดยไม่บอกล่วงหน้า เสียวจนแทบจะถึงอีกรอบ “กู.....อยากครางหว่ะ”

“เต็มที่เลย ไม่ต้องกลั้นแล้ว”  ร่างสูงรู้ดีว่าอีกคนพยามควบคุมสติไม่ให้เผลอไผลจนหลุดเสียงร้องออกมา

“แต่กูเป็นผู้ชาย”

“เลือกเอา จะเป็นผู้ชายหรือเมียกู”

เซฮุนใช้นิ้วเบิกทางจนคิดว่าร่างเล็กพร้อมที่จะรับตัวตนของเขาแล้วก็ถอนนิ้วออก เปลี่ยนมาจ่อความอุ่นร้อนตรงปากทางเข้า ก่อนจะค่อยๆดันเข้าไป

“อ๊ะ.....อืม” ลู่หานละทิ้งความอาย เปล่งเสียงหวานออกมาอย่างห้ามไม่ได้อีกแล้ว “อ๊ากกกก”

ร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆ เซฮุนก็ดันเข้ามารวดเดียวแบบไม่มีการให้สุ่มเสียง

“ฮึกๆ” ลู่หานเบะปาก ตั้งท่าจะงอแง

“เจ็บหรอ”

“ลองไหมหล่ะสัส”

“เจ็บทีเดียวไง” เซฮุนพูดอย่างเข้าใจความคิดของอีกคนดี เมื่อกี้เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ จะค่อยๆทำหรือดันเข้าไปเลยร่างเล็กก็เจ็บอยู่ดี

“กูไม่เชื่อ อ๊ะ!.....ยะ.....อย่าเพิ่งขยับ” ลู่หานร้องห้ามแต่เซฮุนไม่ฟังเสียง ร่างสูงโยกสะโพกสอบช้าๆ ดึงแท่งร้อนจนเกือบสุดก่อนจะกดเข้าไปใหม่แรงๆ

“งื่อ...เจ็บอ่ะ” พึมพำอยู่ในลำคอแต่ก็แอ่นสะโพกให้สูงกว่าเดิมเพื่อที่เซฮุนจะได้ทำอย่างถนัด

“ไหวไหม” ร่างสูงกระซิบถามข้างหู แต่ไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหว

“วะ....ไหว” กัดปากตัวเองจนบวมเจ่อ น้ำตาคลออย่างห้ามไม่ได้ยามที่เซฮุนขยับตัว

“เอาดีๆ”

“ไม่หว่ะ”

“งั้น หยุดนะ”

“ไม่.....ต่อเลย” ลู่หานลูบแก้มเซฮุนแผ่วเบาหวังปลอบประโลม เมื่ออีกคนหน้าเสียที่เขาบอกว่าไม่ไหว อยากตบปากตัวเองจริงๆ ที่ปากไวเกินไป “กูโอเคจริงๆ”

“แน่ใจ?”

“อือ”

“คราวนี้ถ้าร้องอีกไม่หยุดแล้วนะ”

ความจริงร่างเล็กเริ่มไม่ค่อยเจ็บแล้ว มันถูกแทนที่ไปด้วยความเสียวและความโหยหาในแบบที่ลู่หานไม่เคยรู้มาก่อน ยอมรับแบบหน้าไม่อายว่าถ้าให้เซฮุนหยุดตอนนี้ลู่หานคงขาดใจตาย!!!

พายุรักค่อยๆพัดแรงขึ้นไม่ต่างจากความต้องการของคนทั้งคู่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงน้ำหล่อลื่นดังแข่งกับเสียงครวญคราง เป็นครั้งแรกที่เซฮุนภูมิใจกับห้องของตัวเอง เพราะมันถูกออกแบบมาให้เก็บเสียงได้เป็นอย่างดีนั่นเอง

ร่างสูงเปลี่ยนท่าด้วยการจับข้อเท้าขวาของคนใต้ร่างก่อนจะย้ายข้ามหน้ามาทางด้านซ้าย ช่วยคนตัวเล็กให้พลิกมานอนหงาย เลยได้หมัดลุ่นๆต่อยเข้าที่อกไม่แรงนัก

“อ๊ะ!.......เจ็บนะ!”

“ตรงไหน” ถามไปก็บดสะโพกไปด้วย เรียกเสียงซี๊ดเบาๆจากปากเล็กได้ดี

“มึงอ่า......อ่ะ......อ๊าาาา” ลู่หานทุบอกร่างสูงไปอีกหนึ่งทีข้อหากวนประสาท

“อืมมมม” เซฮุนเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ช่องทางของร่างเล็กรัดเขาแน่นเสียจนจะเสร็จอยู่รอมร่อ ผนังด้านในเต้นตุ๊บๆยามที่เขาเข้าออกในตัวลู่หาน “เสี่ยวลู่”

“คร๊าบบบ”

“ช่วยตัวเองดิ” เซฮุนออกคำสั่ง เขาใกล้จะถึงแล้วและอยากให้ร่างเล็กไปพร้อมกัน

“

มะ....อ๊ะ..ไม่เอา” อายจะตายเขาทำไม่ได้หรอก

“เร็ว!”

พอโดนเร่งลู่หานก็ใช้มือเล็กรูดของตัวเองแทบจะทันที เขาโดนเซฮุนแกล้งให้ช่วยตัวเองโชว์อีกแล้ว

ลู่หานวาดขาโอบรอบเอวสอบ ใช้แขนข้างที่เหลือรั้งใบหน้าหล่อเข้ามาจูบอย่างเอาใจ พลางขยับมือตรงหว่างขาไปด้วย

“อ๊ะ....อ๊ะ......มัน....มันมาแล้วอ่ะ”

“เหมือนกัน” เซฮุนเท้าแขนโน้มตัวไปข้างหน้า ขยับสะโพกสอบเร็วขึ้นกว่าเดิมจนลู่หานหัวคลอนไปตามแรงกระแทก 

“สาม.....”

“ฮ๊ะๆ”

“สอง......”

“อ๊ะๆ”

“หนึ่ง......”

“อ๊าาาาาา/อืมมม” ทั้งลู่หานและเซฮุนกรีดร้องออกมาพร้อมกัน เมื่ออารมณ์รักพุ่งทะยานขึ้นไปถึงขีดสุด ก่อนจะดิ่งลงยิ่งกว่าความเร็วรถไฟเหาะ ลู่หานตัวสั่นกระตุก หมดแรงนอนแผ่ทันที ปล่อยให้เซฮุนทำความสะอาดคราบน้ำรักของเขาที่เปรอะตามหน้าท้อง

“เหนื่อยอ่ะ” บ่นตามสเต็ปทันที

“ได้ข่าวกูโยกคนเดียวเหอะ”

“จะบอกว่าเหนื่อยช๊ะ? ที่หลังก็ไม่ต้องเอากูดิ่” สะบัดเสียงใส่อย่างงอนๆ

“ยังไม่ได้พูดอะไรเลย” น้ำเสียงนุ่มนวลโดยไม่รู้ตัว มือใหญ่ลูบไปตามไรผมชื้นเหงื่อของคนใต้ร่าง อิมเอมกับความสุขที่ได้รับ

“ไอ้เซฮุน”

“หืมมมมม”

“ไหนมึงบอกเจ็บครั้งเดียวไง” ลู่หานโวยวาย รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ขยายใหญ่ขึ้นจนคับแน่นไปหมด “แล้วในตัวกูมันคืออารายยยยยยย”

“เอาน่า เดี๋ยวก็ชิน”

เซฮุนพลิกตัวลงไปนอนหงายข้างร่างเล็กโดยไม่ยอมให้ตัวตนของเขาหลุดจากช่องทางรัก เป็นการบังคับให้ลู่หานต้องปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวเขาอย่างไม่มีทางเลือก

“กูทำไม่เป็นนะ” ร่างบางรีบพูดด้วยรู้ทันว่าอีกคนจะให้ทำอะไร หากแต่เซฮุนกลับยิ้มเจ้าเลห์มือหนาบีบเอวคอดกิ่วแรงๆ

“เดี๋ยวครูสอนเอง”

กลับไปอ่านต่อ คลิก